σπικάτο

το, Ν

μουσ. όρος που δηλώνει ότι κατά την εκτέλεση μιας μουσικής σύνθεσης πρέπει να διακρίνονται οι μουσικοί φθόγγοι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. spiccato < spiccare «αποσπώ, διαχωρίζω»].